Flores e Flowers

About this Blog

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Μελαχρινή σαλάτα του Καίσαρα

    





Υλικά: 1 Μαρούλι 
       1 Στήθος κοτόπουλου
       4-5 λωρίδες μπέικον
       καλαμπόκι βραστό
       κρουτόν
       παρμεζάνα
       αλάτι, πιπέρι, ρίγανη


Για το ντρέσινγκ : 1 λωρίδα μπέικον 
                   2 σφηνάκια ξύδι βαλσάμικο 
                   2 κ.σ. λάδι
                   1 κ.γ. μουστάρδα
                   1 κ.γ. μέλι
                   1 σκελίδα σκόρδου
                   αλάτι
                        
Εκτέλεση: 


Αρχικά πλένουμε το στήθος κοτόπουλου και αφού το αφήσουμε να στραγγίξει για λίγο σε ένα σουρωτήρι, με ένα μαχαίρι το κόβουμε διαγώνια σε μικρά κομμάτια.  Έπειτα, πασπαλίζουμε με το αλάτι, το πιπέρι και τη ρίγανη. Σε ένα τηγάνι βάζουμε λίγο λάδι και μετά από ένα λεπτό ρίχνουμε τα κομμάτια κοτόπουλου. Ανακατεύουμε σταδιακά έως ότου φύγει το νερό τους και αρχίσουν να ροδοκοκκινίζουν. Τότε ρίχνουμε και τις φέτες του μπέικον αφού τις έχουμε κόψει κι αυτές σε κομμάτια. Όταν τα υλικά μας έχουν πάρει χρώμα τα αφήνουμε στην άκρη για να κρυώσουν. 

Αφού έχουμε πλύνει  καλά το μαρούλι και το έχουμε αφήσει να στεγνώσει, το κόβουμε  σε μεγάλα κομμάτια. Εν συνεχεία ετοιμάζουμε το ντρέσινγκ. Σε ένα μπλέντερ ρίχνουμε όλα τα υλικά μαζί έως ότου ομογενοποιηθούν και γίνουν μία ρευστή μελαχρινή σος.  

Σε ένα μπολ σαλάτας βάζουμε το μαρούλι, αλατίζουμε, ρίχνουμε το κοτόπουλο με το μπέικον, το καλαμπόκι, τα κρουτόν, φέτες παρμεζάνας και στο τέλος τη σος που ετοιμάσαμε. 

Καλή σας όρεξη!



Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Υπογλυκαιμίες! ! !

      Καλησπέρα, bloggerakia μου..Πάνω που είπα να τηρήσω το πρόγραμμα διατροφής μου σήμερα και να μην φάω γλυκό, να σου που μπήκε το διαβολάκι μέσα μου και με το που άνοιξα το βλέφαρο μετά από τον μεσημεριανό μου  ύπνο, πήγα στην κουζίνα και έπιασα ένα αμυγδαλωτό. Είχε μείνει από της κολλητής μου τον γάμο ε και σκέφτηκα να το φάω να μην χαλάσει το καημένο. Αλλά, ως συνήθως δεν μου έφτασε μόνο αυτό. Και αφού την έκανα την αμαρτία λέω δεν τρώω και μια κουταλιά νουτέλα έτσι για να μου φύγει και η υπογλυκαιμία που έχω από το πρωί. Γιατί βλέπετε με επισκέφτηκε και η φίλη μου η περίοδος σήμερα στη δουλειά. Ουφ, κι είναι ότι χειρότερο αυτές οι μέρες, ειδικά όταν έρθει και μεσοβδόμαδα όπου πρέπει να ξυπνάς και το πρωί να πας στη δουλειά. Βέβαια, το ευτύχημα με 'μένα είναι ότι η εργασία μου είναι καθιστική, οπότε ας μην διαμαρτύρομαι κιόλας γιατί θα είμαι αχάριστη. Τί να πουν και άλλες κοπέλες που είναι αναγκασμένες να είναι όρθιες και να τρέχουν πέρα δώθε. Μαρτύριο. Ειδικά τώρα που πλησιάζει και το καλοκαίρι. Σκέτη πίκρα. Ουφ, ας φάω άλλη μία κουταλιά νουτέλα να γλυκαθώ!Μμμμ..Υπέροχη η αίσθηση που σου αφήνει στον ουρανίσκο! Να μην παίρναμε και τις θερμίδες καλά θα ήταν. Μα γιατί όλα τα νόστιμα πράγματα να μας δημιουργούν τύψεις όταν τα τρώμε.. Τί άδικο! Βέβαια, θα μου πεις η κανέλα είναι αντιοξειδωτική γι'αυτό ας βάλω λίγη στον καπουτσίνο μου..
      Λοιπόν, σήμερα στη δουλειά, η μέρα κύλησε κανονικά με εξαίρεση βέβαια μια δυο περιπτώσεις που μου έτυχαν πάλι. Γιατί ως συνήθως, όλοι οι προβληματικοί θα έρθουν σε μένα να τους εξυπηρετήσω.Τον έχω αυτόν τον μ......μαγνήτη! Ω, ναι δεν αμφιβάλλω καθόλου γι' αυτό!Πάντως είναι ορισμένοι άνθρωποι ρε παιδί μου που ενώ έχεις όλη την καλή θέληση να τους εξυπηρετήσεις στο βγάζουν από τη μύτη! Έλεος, δηλαδή! Χρυσέ μου άνθρωπε θέλεις να βγάλεις από τον λογαριασμό σου δολάρια. Ωραία, κύριε, όμως, αν γίνει ανάληψη θα πρέπει να πληρώσετε και την αντίστοιχη προμήθεια. Κι όπως ήταν αναμενόμενο μόλις ακούνε αυτή τη μαγική λεξούλα "commision" λες και τους τσιμπάει καμιά μέλισσα και αρχίζουν να βρίζουν Θεούς και δαίμονες.  Και βέβαια τα ψυχολογικά σου ξεσπάνε στον υπάλληλο που έχεις μπροστά σου. Αυτός θα τα ακούσει βέβαια ποιός άλλος. Αυτός που δημιούργησε το σύστημα και όρισε το τιμολόγιο;Όχι, φυσικά. Άντε χρυσέ μου άνθρωπε γιατί και η δικιά μου υπομονή εξαντλείται κι έχω και τα ορμονικά μου θέματα. Στο τέλος και την προμήθεια πλήρωσε και τα δολλαριάκια του τα πήρε. Βέβαια έπρεπε να γίνει ολόκληρη φασαρία πρώτα, να κάνει το κομμάτι του για να ηρεμήσει.  Αυτός τα ψυχολογικά του βρήκε που να τα ξεσπάσει σήμερα εγώ να δούμε! Αχ, άδειασε το βαζάκι..Πάει τελείωσε δεν πρόκειται να ξαναμπεί στο σπίτι γλυκό για ένα μήνα! 
      Και το κερασάκι στην τούρτα;  Ένας γέρος  που μας ήρθε κατουρημένος, και στο τέλος άφησε και το pamper's του μες την τουαλέτα για να τον θυμόμαστε.Έτσι! Ένα μπουκάλι σπρέι χώρου δεν έφτασε για να φύγει η απαίσια μυρωδιά από το κατάστημα. Οι καθαρίστριες την απόλαυσαν βέβαια, οι δύστυχες τι τραβάνε κι αυτές. Όχι, ότι ήταν για λύπηση αυτός ο γέρος που άμα τον δεις ζητιάνος θα πεις είναι, σίγουρα. Βρε, αυτός καλά κρατεί. Αλλά σάμπως και θα τα πάρει μαζί του.Α πα πα. Τί σου είναι ο άνθρωπος, όμως, τι να πεις ο καθένας επιλέγει τον δρόμο του σε αυτή τη ζωή. 

Αυτά bloggerakia  μου.. Άλλη μια μέρα πέρασε και σήμερα και το καφεδάκι μου το απόλαυσα παρέα με το αγαπημένο μου Love radio.. Πάω να δω τα αγαπημένα μου  κλεμμένα όνειρα που ξεκινάνε όπου να 'σαι. Καλό βραδάκι να έχετε!


Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Κάποτε ονειρευόμουν για μας..

«Έφυγες πάλι… Για άλλη μία φορά με άφησες  μόνη, μες το σκοτάδι, να αναζητώ τη μυρωδιά του κορμιού σου επάνω στο δέρμα μου. Το απαλό χάδι σου που ζέστανε την καρδιά μου έχει αφήσει το αποτύπωμά του επάνω στο σώμα μου. Είναι τόσο γλυκιά αυτή η ζεστασιά που τυλίγει το είναι μου κάθε φορά που είμαι μαζί σου  και συνάμα τόσο πικρή κάθε φορά που εσύ φεύγεις κι εγώ μένω μόνη. Όμως, είναι τόσο δύσκολο να στο αρνηθώ ακόμη και αν γνωρίζω πως θα πληγωθώ. Το ξέρω δεν έχω το δικαίωμα να σου ζητήσω κάτι περισσότερο. Ήσουν ευθύς μαζί μου και ξεκάθαρος. Κι όμως, αν με άφηνες αγάπη μου για λίγο να σε πλησιάσω ίσως να κατάφερνα να αγγίξω την τόσο ευαίσθητη και απόμακρη καρδιά σου. Γιατί αυτό που ζω μαζί σου είναι τόσο μαγικό και ξεχωριστό που αρνούμαι να το χάσω. Ποτέ μου μέχρι τώρα δεν έχω νιώσει έτσι για κανέναν άλλον άντρα. Ποτέ μου δεν έχω κάνει τόσα για έναν άντρα και μαζί σου αλήθεια θέλω να κάνω τόσα πολλά! Πρώτη φορά στη ζωή μου θέλω να κάνω τόσα για έναν άντρα!

       Κάθε φορά που τα χείλη σου  με ακουμπούν, προκαλούν ηλεκτρισμό σε όλο μου το σώμα. Τόσο απαλά, τόσο ζεστά, τόσο γλυκά και τόσο παθιασμένα συνάμα που σε όποιο σημείο και να με ακουμπήσουν μου προκαλούν ρίγη και αναστάτωση. Μου θυμίζουν πως ζω κάτι που είχα ξεχάσει να κάνω εδώ και καιρό. Κι όμως, εσύ κάθε φορά με ξαφνιάζεις γιατί κάθε μας στιγμή είναι μοναδική, κάθε ένωση μας ξεχωριστή. Ακόμη κι αν ξέρω  πώς μόνο αυτό μπορώ να έχω από εσένα. Αρκούμαι σε αυτό το λιγοστό.  Να ζω και να ονειρεύομαι πώς ίσως μια μέρα  σε κάνω να καταλάβεις όλα εκείνα που  δεν μπορώ να σου πω.
Μακάρι να γνώριζες αγάπη όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή την τρυφερή καρδιά που τόσο πολύ σε έχει αγαπήσει. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθώ μέσα από τις στιγμές μας αυτές που κάθε βράδυ λούζει με το φως του το φεγγάρι, να πιστεύω και να εύχομαι πως κάποτε θα καταλάβεις και θα νιώσεις ότι εγώ νιώθω για εσένα. Εκεί όπου τα όνειρα μπορούν να αγγίξουν την πραγματικότητα και εγώ μπορώ να αφεθώ σε έναν ιδεατό κόσμο ευτυχίας.. Εύχομαι με όλο μου το είναι πως το παραμύθι αυτό θα έχει ένα αίσιο τέλος. Μπορεί να είναι ήδη διαγεγραμμένο, όμως εγώ θα το ζήσω για όσο κρατήσει. Γιατί καρδιά μου έμαθα πώς δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να φεύγουν και αυτή τη φορά  που είμαι πραγματικά ερωτευμένη έχω αποφασίσει να προχωρήσω ακόμη κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για εμάς. Γιατί θα συνεχίσω να ελπίζω  για εμάς.
Στη ζωή μου έως τώρα υπήρξα πολύ αδύναμη σαν χαρακτήρας, ποτέ μου δεν διεκδίκησα, ποτέ μου δεν ζήτησα τίποτα, το μόνο που ήθελα ήταν να ερωτευτώ. Να ζήσω τον έρωτα στην πλήρη μορφή του, όπως οι ήρωες στα μυθιστορήματα και στα παραμύθια. Ήταν τόσο παράλογο αυτό που ζητούσα; Τόσο ανέφικτο;  Μπορεί αλλά έπαψε να ισχύει την ημέρα που σε γνώρισα. Δεν πρόκειται να  πιέσω για τίποτα, δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτα, γιατί ξέρω πώς με αυτό τον τρόπο θα πετύχω το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θέλω. Κάποιες φορές που το επιδίωξα έφερα τα αντίθετα αποτελέσματα. Αντί να σε φέρω κοντά μου εσύ άρχισες να απομακρύνεσαι. Έκανα πίσω λοιπόν γιατί εγώ ήθελα να είσαι δίπλα μου, στην αγκαλιά σου. Μπορεί να μην έχω το δικαίωμα να ονειρεύομαι, να ελπίζω, γιατί εσύ μου το έχεις απαγορέψει. Παρ’ όλα αυτά το κάνω κρυφά όσο και αν πονάει η καρδιά μου. Ακόμη και αν τα δάκρυα τρέχουν και σήμερα πάλι το πρόσωπό μου. Ελπίζω πώς αύριο εσύ πάλι θα έρθεις και θα με πάρεις αγκαλιά, θα με φιλήσεις τόσο ζεστά και θα πάρεις μακριά όλο τον πόνο της ψυχής μου. Θα διώξεις τη μοναξιά μακριά .Ας είναι και για λίγο. Θα ταξιδέψουμε πάλι μέχρι τα αστέρια μόλις τα δυο κορμιά μας ενωθούν, θα μου χαρίσεις όλα τα πλούτη του κόσμου μόλις τα δυο μας χείλη φιληθούν, θα νοιώσω βασίλισσα της καρδιάς σου όταν με βάλεις στον θρόνο της καρδιάς σου.
Πόσο Θα ‘θελα να μου πεις έστω για μια φορά πως μ’ αγαπάς. Μα ποτέ δε θα γίνει αυτό, έτσι δεν είναι καρδιά μου; Ποτέ αυτά τα γλυκά σου χείλη δε θα ανοίξουν για να μου το πουν. Ίσως να φοβούνται και αυτά. Ίσως φοβούνται να αγαπήσουν αληθινά. Μην κοιτάς που δεν μιλώ. Καταλαβαίνω πολλά. Μα δεν μιλώ γιατί κι εγώ φοβάμαι να μην σε χάσω. Ίσως, κάποτε να έρθει αυτή  η μέρα που τα χείλη σου θα μου το ξεστομίσουν... Μέχρι τότε θα περιμένω… Θα ελπίζω..Θα ονειρεύομαι… Κι αν τελικά δεν έρθει ποτέ τότε θα κλείσω τα μάτια σφιχτά και θα φυλάξω καλά μέσα στην καρδιά μου σαν ανεκτίμητο θησαυρό τις μοναδικές φορές που βρεθήκαμε εμείς οι δυο, τις στιγμές μας στο σεληνόφως.. Αυτές που μόνο το φεγγάρι θα γνωρίζει καλά καθώς θα είναι ο σιωπηλός μάρτυρας δύο κρυφών εραστών..»

Κάποτε μου άρεσε να ονειρεύομαι για μας κι έτσι έπιανα τον υπολογιστή μου και έγραφα ,έγραφα συνεχώς, κι  ειδικότερα τότε που ήμουνα πολύ στεναχωρημένη. Τότε που εσύ έφευγες και που απ έφευγες να μείνεις λίγο παραπάνω μαζί μου. Τότε που εγώ σε παρακαλούσα γιατί σε ήθελα να είσαι δίπλα μου, να με κρατάς στην αγκαλιά σου και να λιώνω από την ευτυχία μας. Όμως, δυστυχώς δεν με άφησες να σου χαρίσω τον κόσμο μου όλο, να σου δείξω τι σημαίνει το ' σ'αγαπώ' μου! Γιατί αλήθεια σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ! Κι ήμουν τόσο πολύ ερωτευμένη μαζί σου. Όμως, δεν με άφησες, μου πήρες την χαρά μέσα από τα χέρια πριν καν καταφέρω έστω και λίγο να την αγγίξω. 
Και το αστείο της υπόθεσης πιο είναι; Ότι εκεί που δεν ήθελες να ακούσεις για γάμο πήγες και παντρεύτηκες τελικά μιαν άλλη γυναίκα! Έτσι ξαφνικά! Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι που λένε! Ήθελα να ανοίξει η γη και να χαθώ στα πέρατα της. Να μην αισθάνομαι άλλον αυτόν τον πόνο που μου ξέσκιζε την καρδιά! Τελικά μετά από καιρό  άρχισα να συνειδητοποιώ πως έπρεπε να προχωρήσω παρακάτω. Έτσι έκανα ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου προσπαθώντας να σε αφήσω πίσω μου. Πίστευα ότι τα είχα καταφέρει μέχρι που εσύ εμφανίστηκες και πάλι. Για να μου βασανίσεις τη σκέψη και να την κάνεις να τριγυρνάει και πάλι σε 'σένα. Τώρα, όμως, πλέον είναι αργά. Γιατί είναι κρίμα και άδικο να γκρεμίσεις μια οικογένεια ειδικά τώρα που στη μέση υπάρχει και ένα παιδί. Αυτό πλέον είναι το πιο σημαντικό απ'όλα, πάνω απ'όλους μας υπερισχύει η καρδιά αυτού του μικρού αγέννητου μωρού. Η μικρή του ψυχούλα. Μπορεί να μου λες πως τώρα μετάνιωσες και να στεναχωριέσαι για τις λάθος επιλογές που έκανες, πως κατάλαβες ότι με ερωτεύτηκες και με αγάπησες περισσότερο από όσο νόμιζες, αλλά όπως κι εσύ είπες  το συνειδητοποίησες όταν ήταν πλέον αργά. Και ναι είναι πλέον αργά. Ακόμη και αν βαθιά μέσα μου πονάω κι αν   το σημάδι σου υπάρχει χαραγμένο επάνω στην καρδιά μου, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε πια. Υπάρχει μια άλλη ζωή που περιμένει να αντικρίσει το φως κι αυτή είναι αθώα και μικρή και χρειάζεται όλη την αγάπη σου και όλη την προσοχή σου. Το παιδί σου που κάποτε θα έχει όνειρα κι αυτό και είναι τόσο κρίμα να καταστραφούν εξαιτίας των μεγάλων και των απερισκεψιών τους. Πρέπει τα παιδιά να μεγαλώνουν σε μια σωστή οικογένεια και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει την αγάπη που χρειάζονται από μικρά.Για αυτό οριστικά σου λέω του αντίο  μου..

Κάποτε έκανα όνειρα για μας αλλά τα όνειρα αυτά έγιναν σκόνη που πέταξε μαζί με τον άνεμο και χάθηκε μακριά...πολύ μακριά..



Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Απογευματινός περίπατος...!


      Ο Απογευματινός περίπατος είναι ότι καλύτερο για μένα. Το να εισπνέεις όλον αυτόν το καθαρό αέρα που γεμίζει τα πνευμόνια σου με οξυγόνο σε κάνει αλήθεια να αισθάνεσαι πολύ καλύτερα. Όλο αυτό το άγχος και το στρες που σε διακατέχει καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας εξαφανίζεται! Νιώθεις αμέσως άλλος άνθρωπος!
     Το έχουμε καθιερώσει με τη φίλη μου την Ξένια και πάμε τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα για μιάμιση ώρα περίπου. Δεν κάνουμε τρέξιμο αλλά ούτε γρήγορο βάδην εκτός κι αν μας πάρει παραμάσχαλα κανένας σκύλος βέβαια! Χα χα και μόνο στην θύμηση αυτού με πιάνει να κρατάω την κοιλιά μου από τα γέλια! Έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές, κάποιες φορές. Δεν ξέρω γιατί αλλά συνήθως μας παίρνουν από πίσω κάτι σκυλάκια που τυχαίνει να συναντάμε στο δρόμο. Η Ξένια φοβάται τα σκυλιά κι έτσι μόλις τύχει και συναντήσουμε κανένα δεν ξέρω πως τα καταφέρνει αλλά από τη μια στιγμή που βρίσκεται πλάι μου ξαφνικά την βλέπω στο απέναντι πεζοδρόμιο. Είναι φοβερή. Έτσι, όπως είναι και μικροκαμωμένη δεν συνειδητοποιώ πότε φεύγει από κοντά μου. Το θέμα είναι βέβαια ότι από εκεί που τα σκυλιά εγώ  δεν τα φοβόμουν μαζί της έχει αρχίσει να μου συμβαίνει. Α πα πα πα η πολύ παρέα μαζί της δεν μου κάνει καλό. Έχει αρχίσει και μου μεταδίδει τα κουσούρια της. Μπα τι λέω αφού εμείς οι δυο πάμε πακέτο! 
      Σήμερα λοιπόν, εκεί που περπατούσαμε βλέπουμε δίπλα μας στο πεζοδρόμιο να κάθονται πλάι πλάι ένας σκύλος με μια γάτα. Και το περίεργο τόσο δεν ήταν αυτό αλλά το ότι είχαν τρυφερές περιπτύξεις! Δεν το πιστεύαμε! Ο σκύλος έγλειφε με τη γλώσσα του την γάτα που φαινόταν να το απολαμβάνει! Απίστευτο. Κι εκεί που πήγα να βγάλω το περίεργο ζευγαράκι φωτογραφία βλέπω τον σκύλο να πετάγεται ξαφνικά δίπλα μας και να μας κοιτάζει με το έντονο βλέμμα του. Έ δεν είμαστε καθόλου καλά! Όπως ήταν φυσικό βρεθήκαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, τη φωτογραφία δεν κατάφερα να την βγάλω και ακόμη και την ώρα που απομακρυνόμασταν από το ζεύγος ο σκύλος στεκόταν εκεί στην άκρη του δρόμου παρακολουθώντας μας να απομακρυνόμαστε! Μάλλον δεν του άρεσε που διακόψαμε την ερωτική περίπτυξη που είχε με τη γάτα! Αν είναι δυνατόν! Αλλά γιατί όχι τώρα που το σκέφτομαι όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή!
     Πάντως το μυαλό μου ηρέμησε και με τον σημερινό περίπατο. Είτε με παρέα είτε χωρίς, είτε συντροφιά με τα hands free είτε με τον σκύλο, αυτό που συμπεραίνω είναι ότι ο απογευματινός περίπατος είναι ότι πρέπει και για το σώμα και για την ψυχή, γιατί κάνει καλό και στην φυσική κατάσταση και στην καρδιά αλλά και ταυτόχρονα σε αναζωογονεί και σε γαληνεύει. Για αυτό σας τον συνιστώ σε όλους σας ανεπιφύλακτα! Καλό βραδάκι, λοιπόν και να περπατάτε κάνει καλό!  ;-) 





Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται...!


    Η μέρα μου σήμερα φάνηκε από το πρωί. Γιατί όπως ξεκινήσει μία μέρα έτσι και θα συνεχίσει αναμφισβήτητο αυτό!
    Πρώτο άσχημο μαντάτο. Χτυπάει το τηλέφωνο. Το κοριτσάκι μου με καλεί. Από το καλημέρα καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά. Είναι νευριασμένη. "Φαίη μου θέλω να σου πω κάτι. Με πήρε σήμερα το πρωί η Μαρίνα και μου είπε πως ο Τάκης δεν θέλει να συνεχίσει άλλο μαζί μου. Είναι λέει πολύ μπερδεμένος και δεν ξέρει πως να μου το πει. Δεν θέλει να συνεχιστεί άλλο η κατάσταση μεταξύ μας  και θα προτιμούσε να είμαστε πάλι όπως πριν "απλά φιλαράκια"! Έλεος δηλαδή Φαίη. Εντάξει το ξέρω πως παλιότερα εγώ ήμουν εκείνη που δεν του είχε φερθεί σωστά, όμως τότε ήταν διαφορετικά. Άλλες εποχές, άλλες καταστάσεις. Εξάλλου μετά από τη μεγάλη σχέση που βγήκα μου ήταν αδύνατον να τον δω ξαφνικά από απλό φίλο ως κάτι παραπάνω!  Πέρασε καιρός τρία χρόνια σχεδόν από τότε και κάποιες φορές ναι βρεθήκαμε και  ερωτικά. Κάποια περίοδο σταμάτησε αυτό και ξεκίνησε πάλι τον τελευταίο χρόνο κάτι που επιδίωξε εκείνος. Τώρα που εγώ κόλλησα μαζί του γιατί με  κάνει πέρα! Για να με εκδικηθεί; Τόσο εγωισμός πια;"
    Το κοριτσάκι μου στεναχωρήθηκε αρκετά.Το ίδιο κι εγώ γιατί την νιώθω σαν αδελφή ψυχή μου κι όταν δεν είναι καλά εκείνη δεν είμαι κι εγώ. Τα δικά μου πιστεύω είναι πως ο Τάκης είναι αρκετά μπερδεμένος. Και πως ναι επειδή έφαγε τη χυλόπιτα τότε δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει ποτέ του και ας φερότανε στο κοριτσάκι μου φυσιολογικά. Τη γουστάρει είμαι σίγουρη γι'αυτό απλά είναι αυτός ο εγωισμός και το πείσμα του που δεν τον αφήνουν να δει καθαρά. Μπορεί τότε η Ξένια να μην του φέρθηκε σωστά, όμως τώρα πραγματικά έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι ερωτευμένη μαζί του κι αυτό της στοιχίζει αρκετά. Δεν ήταν σωστό, όμως, από μέρους του να ανακατέψει τη Μαρίνα, την άλλη φίλη της παρέας. Είμαι σίγουρη πως ήξερε πως εκείνη θα έτρεχε να τα πει στην Ξένια κι ας την έβαλε να του υποσχεθεί πως δεν θα το έκανε. Ανοησίες! Επίτηδες το έκανε για να τον βγάλει η Μαρίνα από τη δύσκολη θέση. Τι δειλός! Αν ήταν σωστός ας την έπιανε κατ'ιδίαν να της πει το και το! π.χ. " Ξένια καλή η φάση μεταξύ μας ωραία περνάμε αλλά καλύτερα να το τελειώσουμε εδώ. Είσαι πολύ καλή κοπέλα (και όλες αυτές τις βλακείες που λέμε συνήθως όταν θέλουμε να βγούμε από τη δύσκολη θέση να πληγώσουμε κάποιον) αλλά θα ήθελα να  συνεχίσουμε πάλι πλέον σαν απλά φιλαράκια." Βλακείες  σκέφτομαι εγώ τώρα για να μην πω κάτι χειρότερο. Και όταν ανακατεύονται και τρίτοι το πράγμα γίνεται χειρότερο καθότι ποτέ ότι ειπώνεται εξαρχής δεν μεταφέρεται σωστά. Λόγω της γνωστής σάλτσας που περιπλέκει τα πράγματα. Και το χειρότερο ακόμη είναι ότι ο δικός μου φίλος που είναι νέος στην παρέα και δεν γνωρίζει καλά ακόμη τα παιδιά για να βοηθήσει πάει και πιάνει τον Τάκη χθες το βράδυ που βγήκαμε για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Ξένιας και του λέει "αφού η Ξένια σε γουστάρει και την γουστάρεις κι εσύ γιατί δεν κάνεις κάτι" Αχ βρε Πέτρο τί ήθελες τώρα και ανακατεύτηκες κι εσύ! Ναι, ξέρω το έκανες με όλη την καλή διάθεση σου για να βοηθήσεις την Ξένια  επειδή είναι φίλη μου και την συμπαθείς κι εσύ, όμως αυτό τελικά περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Γιατί, όπως, μαθαίνω το απόγευμα από την Ξένια που ήρθε να με δει μετά τον καφέ που πήγε με την Μαρίνα για να της πει από κοντά τε γενόμενα, ο Τάκης, χθες το βράδυ αφού του είπες αυτό πήγε και το είπε στον Αντρέα τον ξάδελφό του και στη Μαρίνα, γιατί πειράχτηκε όπως μάθαμε από την τελευταία επειδή εσύ ένας άγνωστος ακόμη ξέρεις τόσα πολλά για το θέμα και από τι κατάλαβε η Ξένια είναι τόσο κολλημένη που το συζητάει με όλους στην παρέα. Κάτι που εκείνου δεν του αρέσει καθόλου. Ευτυχώς, που το κοριτσάκι μου είναι τόσο καλός άνθρωπος που κατάλαβε πως δεν ήθελες να κάνεις κακό και δεν στράβωσε μαζί σου. Αλλά μου τόνισε πως ότι συζητάμε δεν πρέπει να φεύγει προς τα έξω. Κανόνισε λοιπόν μην ξαναπάρεις καμιά τέτοια πρωτοβουλία γιατί ώρα θα είναι να μου κρατήσει νεύρα και το κοριτσάκι μου τώρα!
   Δεύτερη γκαντεμιά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά πάω να πιάσω και το μαγιό μου που ήταν κρεμασμένο στο έξω μπαλκόνι και εκείνο πέφτει στο μπαλκόνι του κάτω διαμερίσματος και στο οποίο δεν έμενε κανείς! Άντε τώρα εσύ να βρεις τρόπο να πιάσεις το μαγιό. Ειδικά όταν εκείνο κρέμεται  πάνω στο κάγκελο και αιωρείται ανάμεσα στο μπαλκόνι και στο κενό.Όλα του γάμου δύσκολα που λένε! Στην αρχή δοκιμάζω να κρατήσω τη σκούπα μήπως καταφέρω και το ρίξω κάτω στο πεζοδρόμιο. Τίποτε, όμως, η σκούπα είναι κοντή και η απόσταση ανάμεσα στα μπαλκόνια η διπλάσια. Τελικά πως μου έρχεται και αποφασίζω να δοκιμάσω με το λάστιχο της βρύσης. Ευτυχώς  εκείνο που ήταν μακρύ. Το ρίχνω μέχρι να φτάσει στο σημείο επάνω ακριβώς από το μαγιό και αρχίζω να το αιωρώ. Τελικά τα καταφέρνω επιτυχώς, μετά από μερικές προσπάθειες, και το σπρώχνω με αποτέλεσμα να το ρίξω στο πεζοδρόμιο. Τι τραβάω πρωί πρωί με τη τσίμπλα ακόμη το μάτι!
    Τρίτη γκαντεμιά. Αυτό είναι που λένε ότι πρέπει να τριτώσει. Μετά τις ταλαιπωρίες τις πρωινές καταφέρνουμε επιτέλους να πάμε στη θάλασσα και εκεί που όλα είναι μια χαρά πάω να σηκωθώ για να κάνω μια βουτιά. Να δροσιστώ λιγάκι μετά από τις πρωινές στενοχώριες. Ξέρω τι σκέφτεστε, πώς μου βγήκε το μαγιό. Όχι αυτό θα πήγαινε πολύ πια λυπηθείτε με! Όμως, μου κόβετε η σαγιονάρα. Έλεος δηλαδή, έλιωσε το λάστιχο και όλες οι χάντρες που ήταν περασμένες απλώθηκαν στην άμμο. Και να 'μαι μετά από δυο ώρες πια με την παντόφλα στο ένα πόδι και με την άλλη στο χέρι  να ολοκληρώνεται η σημερινή ταλαιπωρία.
    Μπα! Καλά θα ήτανε. Τι έγινε πάλι; Θέλετε να μάθετε; Φτάνω στο σπίτι και πάω στο μπάνιο να κάνω πια η έρημη το ντους μου μπας και ξεκολλήσουν οι άμμοι από τα πόδια μου. Και να 'σου λοιπόν τρεις κατσαρίδες φαρδιές πλατιές με τα μακριά τους μουστάκια ξαπλωμένες μπρούμυτα στα πλακάκια της τουαλέτας! Όχι δεν κάνουν ηλιοθεραπεία ζαλισμένες είναι από το aroxol που είχα ρίξει το πρωί. Πάλι καλά που μου έκοψε να ψεκάσω πριν φύγω από το σπίτι. Οι άτιμες μου 'χουν σπάσει τα νεύρα τελευταία. Τσάρκες κόβουν στο σπίτι μου λες και δεν έχουν που αλλού να πάνε! Ευτυχώς, που προχθές έκανα παράπονα στην διαχειρίστρια της πολυκατοικίας και  το απόγευμα σήμερα έβαλε φάρμακο στα φρεάτια. Ας ελπίσουμε να εξαφανιστούν πια δεν τις αντέχω άλλο! Απαίσιες κατσαρίδες! Μπλιαχ!


Αυτά τα νέα μου για σήμερα, σας καληνυχτώ...!



Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Λίγα λόγια για το BLog...

      Σκέψεις,  sκέψεις, σκέψεις. Πολλές σκέψεις και θέλω που δεν ξεστομίζονται ποτέ με
αποτέλεσμα να μην ακούγονται και ποτέ. Κι είναι κρίμα, πολύ. Είναι άσχημο και βασανιστικό. Ένα 
συναίσθημα που σε πνίγει στο λαιμό. Γιατί ενώ έχεις τόσα να πεις, δεν μπορείς. Διότι όλα όσα θα ήθελες να εκ φέρεις σου  κάθονται στο λαιμό και όσο και αν τα πιέζεις δεν βγαίνουν από το στόμα! Νιώθεις να πνίγεσαι ή κοκκινίζεις και νομίζεις πως από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστούν τα δάκρυα στο πρόσωπό σου! Με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να κατηγορείς τον εαυτό σου που για ακόμη μία φορά δεν κατάφερες να μιλήσεις όταν έπρεπε! Γιατί;! 
     Δεν ξέρω διότι αυτό το συναίσθημα με κατατρέχει πάντοτε, αφού ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορώ να υπερασπιστώ. Απογοήτευση και θυμός είναι τα συναισθήματα που με κατακλύζουν όλες εκείνες τις φορές που ξέρω πως για ακόμη μία φορά δεν τα κατάφερα να ανορθώσω το ανάστημα μου και να μιλήσω εκεί που έπρεπε! Ίσως αυτό το Blog γίνει μια διέξοδος για μένα και μια μέρα βρω το θάρρος να πω όλα όσα εκείνα πραγματικά νιώθω σε όλους εκείνους που πρέπει να τα ακούσουν τη δεδομένη χρονική στιγμή!
   Όσο για σας που θελήσετε να με ακολουθήσετε και να κάνετε τα σχολιάκια σας δεν έχω παρά να σας καλωσορίσω και να σας ευχαριστήσω εκ των προτέρων θερμά! ;-) 


Welcomλοιπόν στο MY UnSpeaCaBLE THouGHtsss...!!!