Flores e Flowers

About this Blog

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Κάποτε ονειρευόμουν για μας..

«Έφυγες πάλι… Για άλλη μία φορά με άφησες  μόνη, μες το σκοτάδι, να αναζητώ τη μυρωδιά του κορμιού σου επάνω στο δέρμα μου. Το απαλό χάδι σου που ζέστανε την καρδιά μου έχει αφήσει το αποτύπωμά του επάνω στο σώμα μου. Είναι τόσο γλυκιά αυτή η ζεστασιά που τυλίγει το είναι μου κάθε φορά που είμαι μαζί σου  και συνάμα τόσο πικρή κάθε φορά που εσύ φεύγεις κι εγώ μένω μόνη. Όμως, είναι τόσο δύσκολο να στο αρνηθώ ακόμη και αν γνωρίζω πως θα πληγωθώ. Το ξέρω δεν έχω το δικαίωμα να σου ζητήσω κάτι περισσότερο. Ήσουν ευθύς μαζί μου και ξεκάθαρος. Κι όμως, αν με άφηνες αγάπη μου για λίγο να σε πλησιάσω ίσως να κατάφερνα να αγγίξω την τόσο ευαίσθητη και απόμακρη καρδιά σου. Γιατί αυτό που ζω μαζί σου είναι τόσο μαγικό και ξεχωριστό που αρνούμαι να το χάσω. Ποτέ μου μέχρι τώρα δεν έχω νιώσει έτσι για κανέναν άλλον άντρα. Ποτέ μου δεν έχω κάνει τόσα για έναν άντρα και μαζί σου αλήθεια θέλω να κάνω τόσα πολλά! Πρώτη φορά στη ζωή μου θέλω να κάνω τόσα για έναν άντρα!

       Κάθε φορά που τα χείλη σου  με ακουμπούν, προκαλούν ηλεκτρισμό σε όλο μου το σώμα. Τόσο απαλά, τόσο ζεστά, τόσο γλυκά και τόσο παθιασμένα συνάμα που σε όποιο σημείο και να με ακουμπήσουν μου προκαλούν ρίγη και αναστάτωση. Μου θυμίζουν πως ζω κάτι που είχα ξεχάσει να κάνω εδώ και καιρό. Κι όμως, εσύ κάθε φορά με ξαφνιάζεις γιατί κάθε μας στιγμή είναι μοναδική, κάθε ένωση μας ξεχωριστή. Ακόμη κι αν ξέρω  πώς μόνο αυτό μπορώ να έχω από εσένα. Αρκούμαι σε αυτό το λιγοστό.  Να ζω και να ονειρεύομαι πώς ίσως μια μέρα  σε κάνω να καταλάβεις όλα εκείνα που  δεν μπορώ να σου πω.
Μακάρι να γνώριζες αγάπη όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή την τρυφερή καρδιά που τόσο πολύ σε έχει αγαπήσει. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθώ μέσα από τις στιγμές μας αυτές που κάθε βράδυ λούζει με το φως του το φεγγάρι, να πιστεύω και να εύχομαι πως κάποτε θα καταλάβεις και θα νιώσεις ότι εγώ νιώθω για εσένα. Εκεί όπου τα όνειρα μπορούν να αγγίξουν την πραγματικότητα και εγώ μπορώ να αφεθώ σε έναν ιδεατό κόσμο ευτυχίας.. Εύχομαι με όλο μου το είναι πως το παραμύθι αυτό θα έχει ένα αίσιο τέλος. Μπορεί να είναι ήδη διαγεγραμμένο, όμως εγώ θα το ζήσω για όσο κρατήσει. Γιατί καρδιά μου έμαθα πώς δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να φεύγουν και αυτή τη φορά  που είμαι πραγματικά ερωτευμένη έχω αποφασίσει να προχωρήσω ακόμη κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για εμάς. Γιατί θα συνεχίσω να ελπίζω  για εμάς.
Στη ζωή μου έως τώρα υπήρξα πολύ αδύναμη σαν χαρακτήρας, ποτέ μου δεν διεκδίκησα, ποτέ μου δεν ζήτησα τίποτα, το μόνο που ήθελα ήταν να ερωτευτώ. Να ζήσω τον έρωτα στην πλήρη μορφή του, όπως οι ήρωες στα μυθιστορήματα και στα παραμύθια. Ήταν τόσο παράλογο αυτό που ζητούσα; Τόσο ανέφικτο;  Μπορεί αλλά έπαψε να ισχύει την ημέρα που σε γνώρισα. Δεν πρόκειται να  πιέσω για τίποτα, δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτα, γιατί ξέρω πώς με αυτό τον τρόπο θα πετύχω το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θέλω. Κάποιες φορές που το επιδίωξα έφερα τα αντίθετα αποτελέσματα. Αντί να σε φέρω κοντά μου εσύ άρχισες να απομακρύνεσαι. Έκανα πίσω λοιπόν γιατί εγώ ήθελα να είσαι δίπλα μου, στην αγκαλιά σου. Μπορεί να μην έχω το δικαίωμα να ονειρεύομαι, να ελπίζω, γιατί εσύ μου το έχεις απαγορέψει. Παρ’ όλα αυτά το κάνω κρυφά όσο και αν πονάει η καρδιά μου. Ακόμη και αν τα δάκρυα τρέχουν και σήμερα πάλι το πρόσωπό μου. Ελπίζω πώς αύριο εσύ πάλι θα έρθεις και θα με πάρεις αγκαλιά, θα με φιλήσεις τόσο ζεστά και θα πάρεις μακριά όλο τον πόνο της ψυχής μου. Θα διώξεις τη μοναξιά μακριά .Ας είναι και για λίγο. Θα ταξιδέψουμε πάλι μέχρι τα αστέρια μόλις τα δυο κορμιά μας ενωθούν, θα μου χαρίσεις όλα τα πλούτη του κόσμου μόλις τα δυο μας χείλη φιληθούν, θα νοιώσω βασίλισσα της καρδιάς σου όταν με βάλεις στον θρόνο της καρδιάς σου.
Πόσο Θα ‘θελα να μου πεις έστω για μια φορά πως μ’ αγαπάς. Μα ποτέ δε θα γίνει αυτό, έτσι δεν είναι καρδιά μου; Ποτέ αυτά τα γλυκά σου χείλη δε θα ανοίξουν για να μου το πουν. Ίσως να φοβούνται και αυτά. Ίσως φοβούνται να αγαπήσουν αληθινά. Μην κοιτάς που δεν μιλώ. Καταλαβαίνω πολλά. Μα δεν μιλώ γιατί κι εγώ φοβάμαι να μην σε χάσω. Ίσως, κάποτε να έρθει αυτή  η μέρα που τα χείλη σου θα μου το ξεστομίσουν... Μέχρι τότε θα περιμένω… Θα ελπίζω..Θα ονειρεύομαι… Κι αν τελικά δεν έρθει ποτέ τότε θα κλείσω τα μάτια σφιχτά και θα φυλάξω καλά μέσα στην καρδιά μου σαν ανεκτίμητο θησαυρό τις μοναδικές φορές που βρεθήκαμε εμείς οι δυο, τις στιγμές μας στο σεληνόφως.. Αυτές που μόνο το φεγγάρι θα γνωρίζει καλά καθώς θα είναι ο σιωπηλός μάρτυρας δύο κρυφών εραστών..»

Κάποτε μου άρεσε να ονειρεύομαι για μας κι έτσι έπιανα τον υπολογιστή μου και έγραφα ,έγραφα συνεχώς, κι  ειδικότερα τότε που ήμουνα πολύ στεναχωρημένη. Τότε που εσύ έφευγες και που απ έφευγες να μείνεις λίγο παραπάνω μαζί μου. Τότε που εγώ σε παρακαλούσα γιατί σε ήθελα να είσαι δίπλα μου, να με κρατάς στην αγκαλιά σου και να λιώνω από την ευτυχία μας. Όμως, δυστυχώς δεν με άφησες να σου χαρίσω τον κόσμο μου όλο, να σου δείξω τι σημαίνει το ' σ'αγαπώ' μου! Γιατί αλήθεια σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ! Κι ήμουν τόσο πολύ ερωτευμένη μαζί σου. Όμως, δεν με άφησες, μου πήρες την χαρά μέσα από τα χέρια πριν καν καταφέρω έστω και λίγο να την αγγίξω. 
Και το αστείο της υπόθεσης πιο είναι; Ότι εκεί που δεν ήθελες να ακούσεις για γάμο πήγες και παντρεύτηκες τελικά μιαν άλλη γυναίκα! Έτσι ξαφνικά! Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι που λένε! Ήθελα να ανοίξει η γη και να χαθώ στα πέρατα της. Να μην αισθάνομαι άλλον αυτόν τον πόνο που μου ξέσκιζε την καρδιά! Τελικά μετά από καιρό  άρχισα να συνειδητοποιώ πως έπρεπε να προχωρήσω παρακάτω. Έτσι έκανα ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου προσπαθώντας να σε αφήσω πίσω μου. Πίστευα ότι τα είχα καταφέρει μέχρι που εσύ εμφανίστηκες και πάλι. Για να μου βασανίσεις τη σκέψη και να την κάνεις να τριγυρνάει και πάλι σε 'σένα. Τώρα, όμως, πλέον είναι αργά. Γιατί είναι κρίμα και άδικο να γκρεμίσεις μια οικογένεια ειδικά τώρα που στη μέση υπάρχει και ένα παιδί. Αυτό πλέον είναι το πιο σημαντικό απ'όλα, πάνω απ'όλους μας υπερισχύει η καρδιά αυτού του μικρού αγέννητου μωρού. Η μικρή του ψυχούλα. Μπορεί να μου λες πως τώρα μετάνιωσες και να στεναχωριέσαι για τις λάθος επιλογές που έκανες, πως κατάλαβες ότι με ερωτεύτηκες και με αγάπησες περισσότερο από όσο νόμιζες, αλλά όπως κι εσύ είπες  το συνειδητοποίησες όταν ήταν πλέον αργά. Και ναι είναι πλέον αργά. Ακόμη και αν βαθιά μέσα μου πονάω κι αν   το σημάδι σου υπάρχει χαραγμένο επάνω στην καρδιά μου, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε πια. Υπάρχει μια άλλη ζωή που περιμένει να αντικρίσει το φως κι αυτή είναι αθώα και μικρή και χρειάζεται όλη την αγάπη σου και όλη την προσοχή σου. Το παιδί σου που κάποτε θα έχει όνειρα κι αυτό και είναι τόσο κρίμα να καταστραφούν εξαιτίας των μεγάλων και των απερισκεψιών τους. Πρέπει τα παιδιά να μεγαλώνουν σε μια σωστή οικογένεια και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει την αγάπη που χρειάζονται από μικρά.Για αυτό οριστικά σου λέω του αντίο  μου..

Κάποτε έκανα όνειρα για μας αλλά τα όνειρα αυτά έγιναν σκόνη που πέταξε μαζί με τον άνεμο και χάθηκε μακριά...πολύ μακριά..



Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Απογευματινός περίπατος...!


      Ο Απογευματινός περίπατος είναι ότι καλύτερο για μένα. Το να εισπνέεις όλον αυτόν το καθαρό αέρα που γεμίζει τα πνευμόνια σου με οξυγόνο σε κάνει αλήθεια να αισθάνεσαι πολύ καλύτερα. Όλο αυτό το άγχος και το στρες που σε διακατέχει καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας εξαφανίζεται! Νιώθεις αμέσως άλλος άνθρωπος!
     Το έχουμε καθιερώσει με τη φίλη μου την Ξένια και πάμε τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα για μιάμιση ώρα περίπου. Δεν κάνουμε τρέξιμο αλλά ούτε γρήγορο βάδην εκτός κι αν μας πάρει παραμάσχαλα κανένας σκύλος βέβαια! Χα χα και μόνο στην θύμηση αυτού με πιάνει να κρατάω την κοιλιά μου από τα γέλια! Έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές, κάποιες φορές. Δεν ξέρω γιατί αλλά συνήθως μας παίρνουν από πίσω κάτι σκυλάκια που τυχαίνει να συναντάμε στο δρόμο. Η Ξένια φοβάται τα σκυλιά κι έτσι μόλις τύχει και συναντήσουμε κανένα δεν ξέρω πως τα καταφέρνει αλλά από τη μια στιγμή που βρίσκεται πλάι μου ξαφνικά την βλέπω στο απέναντι πεζοδρόμιο. Είναι φοβερή. Έτσι, όπως είναι και μικροκαμωμένη δεν συνειδητοποιώ πότε φεύγει από κοντά μου. Το θέμα είναι βέβαια ότι από εκεί που τα σκυλιά εγώ  δεν τα φοβόμουν μαζί της έχει αρχίσει να μου συμβαίνει. Α πα πα πα η πολύ παρέα μαζί της δεν μου κάνει καλό. Έχει αρχίσει και μου μεταδίδει τα κουσούρια της. Μπα τι λέω αφού εμείς οι δυο πάμε πακέτο! 
      Σήμερα λοιπόν, εκεί που περπατούσαμε βλέπουμε δίπλα μας στο πεζοδρόμιο να κάθονται πλάι πλάι ένας σκύλος με μια γάτα. Και το περίεργο τόσο δεν ήταν αυτό αλλά το ότι είχαν τρυφερές περιπτύξεις! Δεν το πιστεύαμε! Ο σκύλος έγλειφε με τη γλώσσα του την γάτα που φαινόταν να το απολαμβάνει! Απίστευτο. Κι εκεί που πήγα να βγάλω το περίεργο ζευγαράκι φωτογραφία βλέπω τον σκύλο να πετάγεται ξαφνικά δίπλα μας και να μας κοιτάζει με το έντονο βλέμμα του. Έ δεν είμαστε καθόλου καλά! Όπως ήταν φυσικό βρεθήκαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, τη φωτογραφία δεν κατάφερα να την βγάλω και ακόμη και την ώρα που απομακρυνόμασταν από το ζεύγος ο σκύλος στεκόταν εκεί στην άκρη του δρόμου παρακολουθώντας μας να απομακρυνόμαστε! Μάλλον δεν του άρεσε που διακόψαμε την ερωτική περίπτυξη που είχε με τη γάτα! Αν είναι δυνατόν! Αλλά γιατί όχι τώρα που το σκέφτομαι όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή!
     Πάντως το μυαλό μου ηρέμησε και με τον σημερινό περίπατο. Είτε με παρέα είτε χωρίς, είτε συντροφιά με τα hands free είτε με τον σκύλο, αυτό που συμπεραίνω είναι ότι ο απογευματινός περίπατος είναι ότι πρέπει και για το σώμα και για την ψυχή, γιατί κάνει καλό και στην φυσική κατάσταση και στην καρδιά αλλά και ταυτόχρονα σε αναζωογονεί και σε γαληνεύει. Για αυτό σας τον συνιστώ σε όλους σας ανεπιφύλακτα! Καλό βραδάκι, λοιπόν και να περπατάτε κάνει καλό!  ;-)